Абубакир Худойқулов: Савол

Ассалому алейкум, эрталабдан Туркистон сафарида бўлган бир кичик эпизод эсимга тушди, шу воқеани ёзишга жазм қилдим.

Аристанбоп деган сиғинадиган жой бор экан(қадимий Ўтрорда), бизни олиб борган гид киши(тарих фан кандидати экан)биз турган жой тарихидан гапириб туриб гапининг орасида”босқинчилар босиб олган жойининг ўтмишини йўқ қилишга ҳаракат қилади”деди, мен сўз олиб:

“Ислом Каримов Ўзбекистон учун босқинчидан ҳам батар иш қилди, у нaфақат ўтмишни, халқнинг келажагини ҳам узоқ йилларга йўқ қилди”дедим.

бизнинг группада бошқа нотанишлар ҳам бор эди, ёши 67-68 лар атрофидаги бир тошкентлик аёл шунақа жаҳл билан тишланибЖ

“гапингизни қайтариб олинг, тил текизманг ундай буюк инсонга шундай азиз авлиёлар ўтган жойда, агар Каримов бўлмаганида ҳозир сиз шу ерда бўлмасдингиз” деб қолди,

Мен у аёлнинг важоҳатини кўриб тортишмадим ,жанжалнинг кераги йўқ эди, биз анча кўпчилик эдик, кейин суриштирсам олий маълумотли ўқутувчи экан.

Мана сизга бизнинг ўзбеклар ҳаётидан кичик ҳикоя.

Мен ўйлаяпман у аёлнинг уйида бирга яшаётган болалари, умуман бутун оиаласи шу фикрда бўлса керак, бунақалардан миллионлар бўлса керак ИАКни буюк ҳисоблаб юрганлар.

Мобода президентимиз ўзида журъат топиб ИАКнинг кирдикорларини эфирда очиб ташласа, шу тоифадаги одамлар унини нонкўр дейдими ёки биз адашган эканмиз дейдими, шунга жавоб беринг илтимос.

НОСИЁСИЙ ЛАТИФАЛАР

ЗАМБУРМАСАЛ

ИФЛОСЛАР

Жўмрак шириллаб турганди.
-Ўчир товушингни,-деб унга бақирди ифлос идишлардан бири.
Қолганлари ҳам унга қўшилдилар.
-Мен товушимни ўчирсам, сиз қандай қилиб тоза бўласиз, қандай қилиб покланасиз?-деди Жўмрак.
-Бизга тозалик муҳим эмас, бизга тинчлик, яъни жимлик муҳим,-дейишди ифлос идишлар.

ПИЧОҚ
-Мен бу тарвузни кесмайман,-деди Пичоқ.
-Нега?-сўради бошқаси ундан.
-Бу тарвуз менга ёқмайди, чунки пўсти жуда ҳам қалин.
-Унда мен ҳам сени қўллайман… Маладес, маҳкам тур!
-Биз ҳам сени қўллаймиз, сен билан биргамиз,- дейишди бошқа пичоқлар ҳам.
Улар бу масалани тонгга қадар, кейин тушгача муҳокама қилдилар.
Лекин улар билан ким ҳам ҳисоб-китоб қиларди. Бу ёғини ўйлаш учун ақл керак, уларда эса тиғ бор, ақл эмас.

ТOВОҚ
-Мен бу ерни ташлаб кетаман,-дея бақирди сопол Товоқ.
-Қаерга ҳам кетасан?
-Бу ер жонимга тегди. Шу ҳам ҳаёт бўлдими?
-Ҳов, ошна, ҳовлиқма бунча. Бу ерни сен ўз ихтиёринг билан танламадинг ва бу ердан кетадиган битта жой бор, у ҳам ахлат қутиси.
-Бу ердан ахлат қутиси яхши!
-Ундай бўлса, синишинг керак. Дарҳол мақсадингга етасан! Қани бошла, биз томоша қиламиз. Ҳе… сен ҳатто синишни ҳам эплолмайсан!

ЧОЙНАК ВА ПИЁЛА
-Кўрдингми, ҳамма мени ўпади. Мана, сен ҳам менинг соямда юрибсан. Агар мен бўлмасам ичингдаги чойинг билан қолиб кетасан,- деб Чойнакка зарда қилди Пиёла.
-Жиннимисан, агар менинг чойим бўлмаса, ким ҳам сени ўпарди. Бўш пиёлани ўпадиган аҳмоқ йўқ. Сен паканани дастурхон бошига олиб келиб юрган мен бўламан, буни унутмагин!
Улар тинмай жанжал қилиб туришганда, дастурхонга минерал ва ширин сувлар тортилди ва “шақар-шуқур” қилиб стаканларни ишга солишди.
-Чой ичадиган йўқми?-деган овоз келди.
-Йўқ…
Чойнак ва пиёлани датурхондан олиб кетишди.

Жаҳонгир Муҳаммад.

jahonnoma.com