Президент тансоқчисининг кундалиги (Қисса)
15. Олтин тангалар
Гуля менга қаради, мен унга. Иккаламиз ҳам жим. Унинг кўзларида нафратсимон тўлқин айланмоқда. Кимдан нафрат қилади? Менданми? Ким бўлибдики, нафрат қилади? Осмондан тушган оймиди? Бу ердаги гўзаллар олдида у лойга ботган гўсалага ўхшаб қолган. Қиз деганни нози билан бирга меҳри ҳам бўлиши керак. Сузаман деган қўчқордек ўқрайиб турибди. Нима эмиш, биз билан Тошкентга борармиш. Бунинг учун сал пастроққа тушиш керак.
Унга бир нарса демоқчи бўлиб тургандим адам эшикдан кириб келган бир кишидан׃
-Махсус юк келдими?-деб сўради.
У “Ҳа” ишорасини қилиши билан менга қараб׃
-Бўпти, ошиқ-машуқликни кейинга қолдирамиз, кетдик, давлат ишини бажаришимиз керак,-деди. Кейин Гуляга׃
-Бор, аданг билан гаплаш, нимани муҳокама қилиш ва нимани муҳокама қилмасликни, қаерга бориш ва қаерга бормасликни ўргатиб қўйсин,-деди. Continue reading
Filed under: 1.BOSH SAHIFA, Олтинчи қават | Tagged: soqchi, tansoqchi | 1 Comment »